Lieve snoezellezers,
Er is veel veranderd in mijn functie. Vanaf 15/01/15 deel ik
samen met juf Britt het nieuwe instapklasje voor peuters. Juf Assiye had te
veel kindjes in de klas, dus hebben we de klasgroep gesplitst en heb ik samen
met juf Britt het tweede klasje van de peuters. Alle nieuwe instappertjes komen in de
onze twee klassen terecht. Wij heten ze van harte welkom.
Snoezelen doe ik nog enkel met de kleuters daar de uren die
ik in het lager onderwijs had jammer genoeg weggevallen zijn. Als de leerlingen
behoefte hebben aan een gesprek komen ze tussen de middag langs. Ik ben er voor
hun, dat weten ze wel.
In het peuterklasje komen bij elke instapdag weer nieuwe
kindjes in de klas. Het is heel mooi hoe verwonderd en onbevangen deze
kleintjes zijn. Alles wat ze doen, doen ze graag en met passie. Wij, volwassenen,
kunnen er alleen maar van leren!
In de snoezelklas bied ik verhalen aan over de
basisbehoeften. Dit zijn de elementaire behoeften van de mens die ingevuld
moeten zijn om je goed in je vel te voelen. Als een kleuter zich goed in zijn
vel voelt, spreken wij op schoolniveau van een hoog welbevinden van de kleuters.
Je goed in je vel voelen, dicht bij je gevoelens staan, je gevoel kunnen en
durven uiten wijst op een hoog welbevinden. Je ziet aan mensen wanneer ze zich
goed voelen, zij zijn open, energiek en stralen een sterke persoonlijkheid uit.
Als aan deze basisbehoeften niet voldaan wordt dan ga je je steeds slechter voelen. Als ze helemaal niet vervuld zijn of ze worden onderdrukt kan dat aanleiding geven tot sociale emotionele problemen. Bij ieder van ons kan het zijn dat er een basisbehoefte minder goed bevredigd is, dit gebeurt onbewust. Daarom vind ik het belangrijk dat de kinderen nu hun gevoel kunnen en mogen uiten.
Als aan deze basisbehoeften niet voldaan wordt dan ga je je steeds slechter voelen. Als ze helemaal niet vervuld zijn of ze worden onderdrukt kan dat aanleiding geven tot sociale emotionele problemen. Bij ieder van ons kan het zijn dat er een basisbehoefte minder goed bevredigd is, dit gebeurt onbewust. Daarom vind ik het belangrijk dat de kinderen nu hun gevoel kunnen en mogen uiten.
Om deze gevoelens goed kunnen te ervaren spelen we situaties
na die aangegeven worden door de kleuters. De kleuter krijgt er een ander beeld
door en kan de emotie beter kaderen. Op de manier kan ik de kleuters helpen de basisbehoeften beter te
doorleven en eventuele problemen te verkennen en te verwerken. Zo’n rollenspel bestaat uit het naspelen van
de situatie die een kleuter aangeeft bv als mama boos is omdat ‘Piet’ niet wil gaan slapen. We spelen
het eerst na zoals de kleuter het vertelt en hij mag boos zijn maar moet
toch luisteren. Mama moet uiteindelijk instaan voor zijn rust. We gaan op zoek hoe we met deze situatie op een andere manier kunnen omgaan. Wij doen het rollenspel
nog eens over maar met een aangereikte oplossing uit de groep vb een vriendje
zegt dat mama een boekje voorleest in bed en dan wordt bedtijd wel fijn! Dit kan de kleuter voorstellen aan mama en dan verdwijnt de boze bui bij het
slapen gaan.
Verlegen zijn is ook een sterk gevoel dat tegenwoordig erg
meespeelt. De kleuter voelt wel dat hij niets durft zeggen als iedereen naar
hem luistert, als hij de volledige aandacht krijgt. Maar wat kan hij eraan doen
en hoe moet hij het doen? Ik benoem het gevoel en geef de betekenis ervan. Ik
vraag hem of dit gevoel bij hem hetzelfde aanvoelt. Kleuters hebben er geen
moeite mee om dit toe te geven. Het gevoel is verwoord en het gevoel mag er
zijn. Als het zo is, accepteren we dit. De kleuter voelt zich begrepen en
erkent, ook in zijn gevoel.
Bij het binnenkomen in de snoezelklas staat een humeurmeter met gevoelens waaruit de kleuter een keuze maakt. Ik ervaar dat deze verlegen kleuter de volgende keren ook effectief ‘verlegen’ gezichtje kiest en ook nog verlegen reageert: hij durft niets zeggen, enkel knikken als ik een vraag stel. En het is goed zo. Na enkele keren deze 'verlegen' emotie te hebben doorvoelt ontdek ik dat de kinderen na een bepaalde tijd het 'blije' gezichtje kiezen en duidelijk spreken en luidop vertellen over hun ervaring. Wat een grote openbaring is dat voor deze kleuter. Hij durft nu luid zijn mening zeggen! Prachtig vind ik dit, daarvoor alleen al vind ik het snoezelen zo wonderlijk! En er zijn nog honderd andere voorbeelden van snoezelen wat het zo krachtig maken. Gewoon accepteren dat ze deze emotie voelen en ook mogen voelen brengt de kleuter onbewust tot het bewustzijn dat het er mag zijn en dat ze deze emotie mogen loslaten.
Bij het binnenkomen in de snoezelklas staat een humeurmeter met gevoelens waaruit de kleuter een keuze maakt. Ik ervaar dat deze verlegen kleuter de volgende keren ook effectief ‘verlegen’ gezichtje kiest en ook nog verlegen reageert: hij durft niets zeggen, enkel knikken als ik een vraag stel. En het is goed zo. Na enkele keren deze 'verlegen' emotie te hebben doorvoelt ontdek ik dat de kinderen na een bepaalde tijd het 'blije' gezichtje kiezen en duidelijk spreken en luidop vertellen over hun ervaring. Wat een grote openbaring is dat voor deze kleuter. Hij durft nu luid zijn mening zeggen! Prachtig vind ik dit, daarvoor alleen al vind ik het snoezelen zo wonderlijk! En er zijn nog honderd andere voorbeelden van snoezelen wat het zo krachtig maken. Gewoon accepteren dat ze deze emotie voelen en ook mogen voelen brengt de kleuter onbewust tot het bewustzijn dat het er mag zijn en dat ze deze emotie mogen loslaten.
Volgende keer vertel ik weer over een ander deel van mijn
snoezelactiviteiten.
Veel liefs en durf te voelen wat er is!
Lieve groeten van de snoezeljuf Elly