Wat GEDACHTE – KRACHT met je doet!

In het derde leerjaar is er een jongen  die absoluut niet tegen zijn verlies kan. Er zijn er misschien meerdere maar deze heel zeker ;)).Hij krijgt op deze manier veel conflicten. Zijn vrienden willen eerlijk spelen en zich aan de spelregels houden maar als eentje dwars ligt dat lukt het hele spel niet meer.  Tijdens de ‘Gevoelskunde’ heeft hij heel goed ingezien wat er verandert kan worden.

We hebben met de 4 G’s  uitgezocht hoe we het beste onze GEDACHTE-KRACHT konden inzetten om ons goed te voelen. We willen geen ruzie, we willen gewoon SAMEN SPELEN en ons aan de spelregels houden.

1) Gebeurtenis. Wat is er gebeurd? Iemand wil altijd winnen.

2) Gedachte. Welke gedachte heeft hij daarbij?

                - ik wil winnen

                - ik kan niet tegen mijn verlies

                - ik zeg gewoon dat ik niet aangetikt ben

                - ik lieg

                - ik ben bang om te verliezen 

3) Gevoel. Wat voel je daarbij? Als ik aangetikt word ben ik BOOS!

4) Gedrag. Wat doe ik dan? Ik begin te slaan en te duwen. Ik wil mijn gelijk halen.        

GEDACHTE KRACHT!!!! Welke  gedachte kan mij helpen om mij goed te voelen?

1)      Gebeurtenis: Iemand wil altijd winnen.

2)      Gedachte:         

ü  ik wil eerlijk spelen

ü  ik vind samenspelen veel leuker dan winnen

ü  verliezen is niet erg! Samen met mijn vrienden spelen is belangrijker!

ü  Ik zoek een hulpmiddel om mijn boosheid te uiten

ü  Ik hou me aan de spelregels

3)      Gevoel: BLIJ, OPGEWEKT, VRIENDELIJK

4)      Gedrag: We spelen samen een spel en houden ons allen aan de spelregels.

YAls ik mijn gedachte verander, verandert ook mijn gevoel! Op deze manier kan ik zelf kiezen hoe ik me voel. Y

Ik wil het beste voor mijn kind. Jij ook?

Net als andere ouders wil ik dat mijn kinderen opgroeien als zelfzekere volwassenen die het goed doen in hun leven. Jij hebt vast ook zo’n beeld van je kinderen. Maar in werkelijkheid is het heel wat anders en is opvoeden het moeilijkste wat er is. Je wilt het zo goed doen en je weet zeker dat je het niet wil doen als jouw ouders. Maar je had nooit gedacht dat het zo’n intens proces zou zijn. En laten we eerlijk zijn. Er zijn momenten dat je helemaal met je handen in je haar zit en het volledig niet meer weet! Je leest in de opvoedkundige boeken als je dit, dit en dit doet dan gaat je kind zich zo, zo en zo gedragen. Dus als ik mijn kind veel draag voelt het zich vanzelf veilig en gehecht. Als ik reageer op de behoeftes van het kind voelt hij zich vanzelf gehoord en geborgen. Maar zo gaat het helemaal niet.  Je kind laat zich niet vastleggen in een boek. Wat gebeurt er dan? Dan ga je twijfelen aan jezelf. Maar het ligt niet aan jezelf of aan je partner of aan de boeken. Het ligt aan de manier waarop je naar de dingen kijkt.

Heeft je baby honger of hij gewoon moe? Heeft je kind stevigheid nodig of  juist zachtheid? Vraagt je kind duidelijk of meer ruimte voor avontuur? Een voorbeeld: als je ziet dat je kind meer zelfvertrouwen nodig heeft, check dan eens bij jezelf hoe het zit met jouw zelfvertrouwen. Is het voldoende? Of wil je er zelf ook meer van?

De traditionele opvoeding geeft ons veel info om in onze ‘kop’ te steken: (k)opvoeding. Heb jij voeding gekregen of werd jou eerder verteld hoe je alles moest doen en interpreteren. Moest je de overtuigingen van andere overnemen om goedgekeurd te worden? Moest je lief, volgzaam en goed zijn, luisteren naar de volwassenen. Of heb je helemaal het tegenovergestelde gedaan?

Je kind is een spiegel voor jou, durven toegeven dat  je in de spiegel kijkt als je naar je kind kijkt en weet dat je kind jouw onderdrukte emoties toont.

Welk stuk van jezelf laat jij al zien? Jezelf laten zien, leven vanuit je HART en ziel, dat geeft kinderen de ruimte om ook zichzelf te zijn.

 Als je bestaansrecht, liefde, ademruimte, aandacht en warmte geven aan je emoties en je pijn dan toon je de wereld dat je er mag zijn zoals je bent!

Dat is wat we doen in onze school, elk kind mag zichzelf zijn; We laten ze schitteren zoals een ster!

Groetjes van de snoezeljuf Elly

Hoe mooi zou het zijn als je kind.....

En dit alles leren we in onze Europaschool!!
Je kind krijgt zijn eigen verantwoordelijkheid en weet op deze manier heel goed wat juist is en wat niet juist is!!

Met ons uitmuntend team en de snoezelklas kunnen we dit waar maken in onze school!

Zonnige snoezelgroetjes,
de snoezeljuf Elly

Verander je gedachte en je gedrag, niet je kind!

Als mama en juf was ik vaak op zoek hoe ik het best met een kind kon communiceren.

Na een lange weg van zoeken, gesprekken met anderen en veel lezen kwam ik erachter dat ik het niet buiten mij moest zoeken. De oplossing lag veel dichter bij, de oplossing ligt IN mijzelf.

Mijn eigen opvoeding, ervaringen en gedachten zijn de basis van mijn persoonlijkheid. Op momenten dat mijn kinderen of kinderen in de klas mij ‘uit mijn tent lokten’ en ik boos werd wilde ik dat helemaal niet maar het gebeurde gewoon. Tot ik op een dag ECHT ging kijken naar het waarom!

Ik begon naar mezelf te kijken en ging naar mijn gevoel en vroeg me af of het echt dit kind was op wie ik zo boos was. En het schokkende antwoord was neen. Dit kind wist mij juist te wijzen op het probleem waar ik het moeilijk mee had. En daardoor kwam het dat ik boos werd, want dit raakte me tot in het diepst van mijn hart. Nu weet ik dat ik daarmee aan de slag kan gaan en me kan bevrijden van die beperkende gedachte waar ik me aan verbonden heb.  

Kinderen wijzen ons op onze pijnplekken. Dit vinden wij helemaal niet leuk en worden er boos om. Maar de wijsheid van kinderen leert ons om verder te kijken en te gaan invoelen wat die pijn ons vertelt. Het zijn onze eigen ervaringen uit het verleden, daar zit nog veel zeer die kinderen met iedere discussie onbewust weten te openen. Niet het kind heeft hulp nodig maar ikzelf.

Durven kijken daar je eigen proces.

We leven vaak in ons hoofd en denken daar alle kennis te bezitten. Maar durf je naar je hart gaan en durf je daar te voelen wat je raakt en waarom het je raakt, dan sta je soms versteld.

Bewust worden van je gedachte en daarop volgend je gevoel en je gedrag kan je helpen om rustig en open te luisteren naar de ander zonder dat je boos hoeft te worden. Anderen spiegelen iets in ons. Door je hiervan bewust te worden, ernaar te kijken en te voelen, raak je iets en je hebt de keuze om er iets mee te doen of niet.

Alleen al de bewustwording van het feit dat je een keuze hebt zie ik als een kadootje. Jij beslist zelf of je er naar kijkt of het laat liggen.

Mijn relatie met kinderen is enorm veranderd. Ik kan nu voelen als het een oude pijn van mij is en ga ermee aan de slag. Op deze manier zet ik stappen vooruit in mijn groei naar persoonlijke ontwikkeling.

Durf jij er ook naar kijken en voelen?

Lieve snoezelgroetjes,

van snoezeljuf Elly

Wat is een humeurmeter?

Lieve snoezellezers,

In mijn snoezelklas hangt een humeurmeter bij de ingang.

Als de kinderen binnenkomen mogen  ze hun emotie nemen die zij op dit moment voelen. Eén kindje dat thuis in een moeilijke situatie verkeerd nam ‘bang’. Bij de vertelronde gaan we na welke emoties ze voelen. “Ik voel me bang” Wat maakt jou bang?  “Papa” en meer hoeft het kind niet te vertellen. Kinderen voelen veel, veel meer dan wat wij denken. Dat kindje had haar gevoel kunnen uiten en dat is voldoende op dit moment.

Een ander kind neemt ‘boos’. “Ik voel me boos”. Wat maakt je boos? “Ik krijg geen koekje” Ook dat is goed, het kind  heeft de emotie herkent en kan erover vertellen. Een ander kind haalt daarbij aan “Als ik mijn bord leeg eet krijg ik een koekje.” “Ik wil veel koekjes!”  Toch mooi hoe de kindjes hun emoties kunnen uitdrukken op een eenvoudige en spontane manier.

Dan hoor ik ook: “Ik voel me blij” “Mama geeft me kusjes en een knuffel.”

Of: “IK voel me blij omdat ik naar de snoezelklas kom.”

“Ik voel me bang” “Als ik ’s nachts in mijn bed lig en het is donker.” Een ander kind: “Ik mag een lampje aan” of “De deur blijft open bij mij.” Zo geven ze mekaar suggesties om met hun emoties om te gaan. Neem maar van mij aan dat ze dan thuis gaan vragen om een lampje aan te doen.

Er is er eentje die neemt het ‘onrustige’ gezichtje. Ik druk de emoties uit met gezichtjes. Hij weet niet juist wat het betekent maar hij neemt het elke keer. “Ik voel me onrustig” en het klopt ook, het is een beweeglijk kind dat moeite heeft om rust te vinden bij zichzelf.

Prachtig toch!!

Lieve groetjes van de snoezeljuf Elly