Lieve snoezellezers,
In mijn snoezelklas hangt een humeurmeter bij de ingang.
Als de kinderen binnenkomen mogen ze hun emotie nemen die zij op dit moment
voelen. Eén kindje dat thuis in een moeilijke situatie verkeerd nam ‘bang’. Bij
de vertelronde gaan we na welke emoties ze voelen. “Ik voel me bang” Wat maakt
jou bang? “Papa” en meer hoeft het kind
niet te vertellen. Kinderen voelen veel, veel meer dan wat wij denken. Dat
kindje had haar gevoel kunnen uiten en dat is voldoende op dit moment.
Een ander kind neemt ‘boos’. “Ik voel me boos”. Wat maakt je
boos? “Ik krijg geen koekje” Ook dat is goed, het kind heeft de emotie herkent en kan erover
vertellen. Een ander kind haalt daarbij aan “Als ik mijn bord leeg eet krijg ik
een koekje.” “Ik wil veel koekjes!” Toch
mooi hoe de kindjes hun emoties kunnen uitdrukken op een eenvoudige en spontane
manier.
Dan hoor ik ook: “Ik voel me blij” “Mama geeft me kusjes en
een knuffel.”
Of: “IK voel me blij omdat ik naar de snoezelklas kom.”
“Ik voel me bang” “Als ik ’s nachts in mijn bed lig en het
is donker.” Een ander kind: “Ik mag een lampje aan” of “De deur blijft open bij
mij.” Zo geven ze mekaar suggesties om met hun emoties om te gaan. Neem maar
van mij aan dat ze dan thuis gaan vragen om een lampje aan te doen.
Er is er eentje die neemt het ‘onrustige’ gezichtje. Ik druk
de emoties uit met gezichtjes. Hij weet niet juist wat het betekent maar hij
neemt het elke keer. “Ik voel me onrustig” en het klopt ook, het is een
beweeglijk kind dat moeite heeft om rust te vinden bij zichzelf.
Prachtig toch!!
Lieve groetjes van de snoezeljuf Elly