Als mama en juf was ik vaak op zoek hoe ik het best met een
kind kon communiceren.
Na een lange weg van zoeken, gesprekken met anderen en veel
lezen kwam ik erachter dat ik het niet buiten mij moest zoeken. De oplossing
lag veel dichter bij, de oplossing ligt IN mijzelf.
Mijn eigen opvoeding, ervaringen en gedachten zijn de basis
van mijn persoonlijkheid. Op momenten dat mijn kinderen of kinderen in de klas
mij ‘uit mijn tent lokten’ en ik boos werd wilde ik dat helemaal niet maar het
gebeurde gewoon. Tot ik op een dag ECHT ging kijken naar het waarom!
Ik begon naar mezelf te kijken en ging naar mijn gevoel en
vroeg me af of het echt dit kind was op wie ik zo boos was. En het schokkende
antwoord was neen. Dit kind wist mij juist te wijzen op het probleem waar ik
het moeilijk mee had. En daardoor kwam het dat ik boos werd, want dit raakte me
tot in het diepst van mijn hart. Nu weet ik dat ik daarmee aan de slag kan gaan
en me kan bevrijden van die beperkende gedachte waar ik me aan verbonden heb.
Kinderen wijzen ons op onze pijnplekken. Dit vinden wij
helemaal niet leuk en worden er boos om. Maar de wijsheid van kinderen leert
ons om verder te kijken en te gaan invoelen wat die pijn ons vertelt. Het zijn
onze eigen ervaringen uit het verleden, daar zit nog veel zeer die kinderen met
iedere discussie onbewust weten te openen. Niet het kind heeft hulp nodig maar
ikzelf.
Durven kijken daar je eigen proces.
We leven vaak in ons hoofd en denken daar alle kennis te
bezitten. Maar durf je naar je hart gaan en durf je daar te voelen wat je raakt
en waarom het je raakt, dan sta je soms versteld.
Bewust worden van je gedachte en daarop volgend je gevoel en
je gedrag kan je helpen om rustig en open te luisteren naar de ander zonder dat
je boos hoeft te worden. Anderen spiegelen iets in ons. Door je hiervan bewust
te worden, ernaar te kijken en te voelen, raak je iets en je hebt de keuze om
er iets mee te doen of niet.
Alleen al de bewustwording van het feit dat je een keuze
hebt zie ik als een kadootje. Jij beslist zelf of je er naar kijkt of het laat
liggen.
Mijn relatie met kinderen is enorm veranderd. Ik kan nu voelen
als het een oude pijn van mij is en ga ermee aan de slag. Op deze manier zet ik
stappen vooruit in mijn groei naar persoonlijke ontwikkeling.
Durf jij er ook naar kijken en voelen?
Lieve snoezelgroetjes,
van snoezeljuf Elly
