Hoe pak ik ongewenst gedrag van kinderen aan?

Tegenwoordig is de juf niet meer de baas. Vroeger werd er vanuit een machtspositie naar de kinderen gekeken, ze moesten doen wat de juf zei, anders kregen ze straf.

Ik ga nu op zoek naar het waarom van ongewenst of storend gedrag. Ik kijk daarbij vooral naar mezelf, wat voel ik bij mezelf?

Hoe reageer ik op het ongewenst gedrag van mijn kinderen in de klas?

Welk effect heeft mijn gedrag op de kinderen?

Ik ben zeker niet minder streng dan vroeger maar pak het op een andere manier aan. Wij leren van de kinderen en zij leren van ons. zij zijn onze meesters en wij zijn hun meesters. Als we op deze manier kijken naar kinderen kunnen we als gelijke communiceren met elkaar en mekaar met respect bejegenen.

Een kind is helemaal OK en puur en kan ons als volwassene volledig aan- en invoelen. Voelen wij ons niet goed dan zal het kind ons dit tonen op zijn manier door zijn gedrag dat in onze ogen ongewenst gedrag is. Wij als volwassene kijken vanuit onze opvoeding, vanuit onze eigen ervaringen en vanuit ons rugzakje naar het kind wat een ander beeld geeft dan hetgeen het kind ons wil tonen. Kinderen zijn puur ‘Liefde’, zij willen alleen maar dat wij volwassenen ons gelukkig voelen. Zij willen graag dat wij volwassenen ook ‘Liefde’ zijn, dat wij het kind in onszelf nog terug vinden. Maar wij zijn gegroeid en hebben rollen van onze ouders en opvoeders overgenomen nl we moeten flink zijn, mogen niet boos worden want dat is stout zijn, mogen ons verdriet niet tonen, wat zullen de anderen wel over ons denken, .. en ik kan zo nog even doorgaan. Herken je het? Wij spelen verschillende rollen en we hebben onszelf verder weg verstopt om toch maar lief gevonden te worden door de anderen.

Ik kijk wat het kind doet vb veel wenen in de klas, het wil zijn zin hebben en als het deze niet krijgt gaat het huilen en blijft het huilen!

Er is geen strafstoel meer nodig, geen beloningssysteem, het werkt onmiddellijk als ik bij mezelf het probleem zie en aanpak. Het kind toont mij dat ik mijn verdriet mag uiten. Als ik observeer waar ik me verdrietig om voel en daarmee aan de slag ga dan hoef ik de rol niet te spelen van de blije juf, ik mag er zijn zoals ik ben.

Als wij durven kijken naar hetgeen ons raakt bij een uitspraak of een gedrag van een kind dan komen we dichter bij de vreugde in onszelf. Wat maakt dat wij boos worden? Wat maakt dat wij ons geduld verliezen bij dit kind en niet bij een ander?

Van het moment dat we bij onszelf iets veranderen, zien we ook het kind veranderen. Het kind kan spontaan weer dicht bij de ‘Liefde’ komen en vreugde uitstralen zoals kinderen dat zo mooi kunnen.

Lieve groetjes van snoezeljuf Elly

Hoe komt het dat anderen ons kwetsen?

Waarom voelen we ons gekwetst als anderen iets tegen ons zeggen? Het hoeft niet eens iets negatiefs te zijn, soms zijn we zo erg snel geraakt en is ons humeur op 1 seconde onder het vriespunt belandt! 

Iemand zegt iets tegen je, je vriend, je vriendin je buurvrouw, je juf, je meester, je mama, je papa,,… het maakt niet uit wie het zegt. Het kan zijn dat jij je daardoor erg vervelend voelt, je voelt je daar helemaal niet blij mee.  Misschien zegt die persoon dat je haar niet goed zit vandaag of dat je iets niet goed doet. Het maakt niet uit wat ze zeggen. Het gaat erom dat jij je er vervelend, boos, verdrietig of wat ook door voelt.

Wij denken dat het deze persoon zijn schuld is. Als hij of zij dat niet gezegd had dan voelde ik me een stuk beter en niet zo vervelend? Maar het is niet zo dat ons vervelend gevoel komt van hetgeen de ander zegt. Het is iets heel anders wat ons zo’n vervelend gevoel geeft. Het is onze gedachte die ervoor zorgt wat wij voelen. Op het moment dat jij die vervelende gedachte hebt, over wat de ander zegt, komt je gevoel naar de voorgrond.

Wat zijn jouw gedachte op het moment dat iemand iets tegen jou zegt en je vindt dat niet leuk, je voelt je er vervelend over?  Zijn het deze gedachten: “Ik kan het nooit goed. Ik ga maar goed mijn best doen dan denkt de ander dat ik het goed kan, ik ben zo, Ik ben een vervelend mens.”

Je krijgt het gevoel dat de ander beter is en dat jij niet goed bent! 

Dat is helemaal niet zo.

Je kan ook denken: Wacht eens, het is helemaal niet waar. Zo is het niet. Blijf jij maar praten, ik blijf me goed voelen. Ik ben goed bezig.

Op dit moment krijg je een heel ander gevoel binnen, je voelt je blij, vrolijk zoals voorheen. Je laat de woorden van de ander je hele humeur niet bepalen. Jij bepaalt dit zelf.

Dus je gedachte zorgen ervoor hoe jij je voelt, niet hetgeen de ander zegt!

TIP: Observeer je gedachten eens de volgende dagen. 

Groetjes van snoezeljuf Elly ;-))