Hoe vertel ik mijn gevoel?

Lieve snoezellezers,

We zijn aan de laatste maand van het kalenderjaar begonnen. Gewoonlijk hebben we goed voornemens aan het begin van een nieuw jaar!! Maar als het bij enkel ideeën blijft dan komt er niet veel in huis van de mooie idealen die we voor onszelf maken.

Belangrijk is dat we ook ons GEDRAG gaan aanpassen. Hoe gaan we daarbij te werk? We vertellen over ons gevoel en dan volgt het gedrag vanzelf!

Eerst heb je een goed voornemen of een goed idee. Wist je trouwens dat Walt Disney ook is begonnen met ideeën uit te tekenen? En kijk eens wat hij heeft klaar gekregen!

Je goede voornemens beginnen met een gedachte. Wees je ervan bewust of het een positieve of een negatieve gedachte is. Wij, gaan enkel voor positieve gedachten. Bij een gedachte komt er automatisch een gevoel bij.

Bij de lessen ‘Gevoelskunde SEG (Socio-Emotioneel- Gericht)’ ontdekken we heel veel gevoelens. Je kan nooit genoeg gevoelens kennen want het is heel voornaam om je gevoel je kunnen vertellen. Tijdens de les leren we om over ons gevoel te spreken op een respectvolle en beleefde manier. Omdat we ons vaak boos voelen geef ik hier een voorbeeld over je ‘boos voelen’ en hoe je dit boze gevoel kan ombuigen naar een goed gevoel.

We beginnen met: IK

Want we kunnen alleen vertellen wat we zelf voelen, ik kan niet vertellen wat jij voelt, dat moet jij zelf doen!

We benoemen ons gevoel: VOEL ME …… BLIJ, BOOS, SIP, ANGSTIG, ONGEDULDIG, ………..

We zeggen waarom: OMDAT JIJ AAN MIJN JAS TREKT,

We vragen een oplossing: WIL JE DAARMEE OPHOUDEN?

Als dit gedrag blijft doorgaan dan vertellen we nog wat we gaan doen:  ALS JE BLIJFT TREKKEN DAN ZEG IK HET TEGEN DE JUF!

Als dit gehoord wordt door de andere persoon en hij heeft respect voor je dan stopt hij met zijn gedrag en krijgen jullie allebei een goed gevoel.

Tot dit resultaat komen we als iedereen zijn/haar eigen denken durft onderzoeken en aanpassen. We staan open voor nieuwe ideeën, hebben vertrouwen, spreken en denken positief en opbouwend over anderen.

Ik wens jullie veel goede voornemens voor 2016,

De snoezeljuf Elly

Gevoelskunde SEG

Lieve snoezellezers,                                                                                                    19 november 2015

Terwijl ik deze blog schrijf, is er op de TV weer meer informatie over de aanslagen van IS. Het lijkt er op dat ze haat en angst willen verspreiden.

Het is heel menselijk op momenten als deze ons bang te voelen en ons terug te willen plooien op alles wat veilig en vertrouwd is.

En toch: de wereld heeft meer dan ooit ons licht nodig, onze liefde en onze kracht.  Kracht om een verschil te willen maken in de wereld, door een keuze te maken om toch vriendelijk en liefdevol met mekaar om te gaan.

In de lessen Gevoelskunde SEG (Socio-Emotioneel-Gericht) leren wij over welke maatregelen er nodig zijn in een klas om fijn met mekaar om te gaan, om elkaar een vertrouwd gevoel te geven, om met plezier naar school te komen, kortom om mekaar te respecteren zoals we zijn!

Wil jij graag weten welke oplossing wij ontdekt hebben? Stuur dan een mailtje naar school en ik verklap je ons geheim!

 

 

De snoezeljuf Elly

Ik vind jou ok, maar je gedrag niet!

Lieve snoezellezers,                                                                                              10 oktober 2015

Het verschil zien tussen het gedrag van een kind en het kind zelf is een waardevolle aanvulling bij de opvoeding.

Er is duidelijk een verschil tussen het uiterlijke gedrag en de innerlijke persoon, als leerkracht heb ik dit ervaren en heb ik er diep respect voor. Ouders komen ook steeds meer vragen hoe we de kinderen het best kunnen begeleiden. Dan geef ik uitleg over het verschil tussen het kind zelf en het gedrag dat vertoont.

Een kind is soms geërgerd, opstandig en boos. Dan laat het kind gedrag zien dat afgekeurd wordt door de opvoeders. Het kan dan voor het kind aanvoelen alsof het kind zelf als persoon wordt afgewezen. Door het gevoel van afwijzing wordt het alleen maar nog bozer en als puber nog opstandiger en het kind kan gaan twijfelen over zichzelf. Het schaamt zich als het zich niet kan beheersen en doet er alles voor om toch maar niet afgewezen te worden. De zware emoties worden ingehouden en uiteraard is het kind niet in balans. Het neemt een rol aan van beheersing, inschikkelijkheid en redelijkheid. Het kind voelt zich niet gelukkig, er kan een onverschilligheid ontstaan.

Om zichzelf weer in balans te brengen is het nodig om de ergernis en de boosheid te accepteren en toe te laten. De boosheid is ok, het kind moet alleen een vorm zoeken om zich te uiten op een verantwoorde en respectvolle manier. Als deze manier al ingebakken zit in de opvoeding heeft het kind dit mee van kleins af aan en staat het op een positieve manier en heel krachtig in zijn schoenen.

Als leerkracht is het belangrijk om de kinderen te laten ervaren dat er een verschil is tussen wie het kind is en wat het kind doet!

In de snoezelactiviteiten en de lessen Gevoelskunde  SEG (Socio- Emotioneel-Gericht)  gaan we op zoek naar onze gevoelens, onze eigen vaardigheden, onze sterke en zwakke punten. Dat heeft te maken met zelfbewustzijn, je eigen beter leren observeren, herkennen en accepteren zoals je bent. “Ja, deze boze bui, die je niet graag ziet, (en je ouders ook niet) is ook van jou en daarmee kan je aan de slag gaan om ermee te leren werken.”

Ik kan het niet vaak genoeg aanhalen dat ons zelfbeeld vertrekt vanuit onze eigen wereld. Als we in onze eigen wereld balans vinden kunnen we dit doorgeven aan onze kinderen.

Veel succes als je op zoek gaat naar jezelf,

De snoezeljuf, Elly

Welke vragen stel ik aan mijn kind als het uit school komt?

Lieve snoezellezers,                                                                                                    11 september 2015

Herkennen jullie dat gevoel ook dat je heel erg benieuwd bent wat je kind op school heeft gedaan of beleefd vandaag? Ik wou ook graag weten wat mijn zonen op school gedaan hadden. Ik vroeg altijd aan mijn zonen: “Hoe was het op school vandaag?” Steevast kreeg als enige antwoord: “Goed” terwijl ik zo graag veel meer wou te weten komen!!

Toen wist ik nog niets over gesloten en open vragen. Als je een vraag stelt waar je kind alleen ja/neen of maar 1 woord moet antwoorden dan heb je een gesloten vraag en vindt het kind het voldoende als antwoord. Maar stel je daarentegen open vragen dan krijg je meer uitgebreidere antwoorden.

Zo kan je vragen stellen als:

Wat was het fijnste dat je vandaag is overkomen?

Als jij een dag juf of meester mocht zijn, wat zou je dan de kinderen willen leren?

Met wie wil je graag vriendjes worden, maar is het nog niet gelukt? En hoe komt dat?

Wanneer heb je je trots gevoeld vandaag?

Wat maakt dat je je verdrietig/boos voelde?

Wat vond je de moeilijkste regel om je vandaag aan te houden?

Bij welk spelletje ben jij de beste?

Wat zou jij willen veranderen op school moest jij de directeur zijn?

De vragen positief houden is ook heel belangrijk om hun zelfvertrouwen te versterken. Als je kind zijn huiswerk niet volledig kan maken en het roept jouw hulp in vraag je best:

“Tot waar is het jou gelukt?” (ipv Wat ken je niet?)

Zo kan je zoon of dochter uitleggen wat ze wel goed kunnen en benadrukken we het positieve element in de samenwerking.

Laat je me weten als je deze vragen uitprobeert bij je kinderen wat de antwoorden zijn?

Ik wens je nog een mooie nazomer, tot volgende maand,

De Snoezeljuf Elly

Leer-kracht zijn!

Lieve snoezellezers                                                                     juni 2015

Het schooljaar loopt naar het einde toe. Onze kinderen zijn een jaartje ouder en een jaartje wijzer geworden. Ze hebben alweer een deel kennis vergaard en  ze hebben ook weer wat levenservaring opgedaan.

Wat mij opvalt is dat het toch moeilijk is om consequent te zijn naar de kinderen toe. We willen heel lief zijn en we houden zoveel van onze kinderen dat we ze alles willen geven maar soms vragen onze kinderen een duidelijke ‘neen’ . Dat is dan toch zo moeilijk om te geven. Op de duur zijn we verwonderd dat de kinderen dan niet luisteren naar ons. Maar wat hebben we hun geleerd?  Als ze lang genoeg zeuren krijgen ze hun zin wel. En kinderen passen dit dan volop toe, tot onze haren recht komen!! Opvoeden is één van de moeilijkste taken uit ons levenspakket. Daar bestaan geen lessen of cursussen voor, we moeten het ook maar heel alleen zien te rooien samen met de dagelijkse beslommeringen die er ook nog bij komen kijken.

Kinderen hebben wel een heel natuurlijke wijsheid in zich. Eigenlijk willen ze ons vertellen door hun ongewenst gedrag hoe wij het wel goed kunnen doen. Krijgen ze een boze bui of blijven ze zeuren dan is het onderliggend gevoel: “Luister toch naar mij, ik wil gezien worden, ik wil gehoord worden.”  Op dat moment even bij het kind aanwezig zijn, extra individuele aandacht schenken aan hetgeen het ons wil vertellen, er de tijd voor nemen om er te zijn voor het kind dan weet het kind dat het op ons kan rekenen.

Dan weet jij ook dat je ‘neen’ kan, mag en durf zeggen want het kind vraagt tot waar jouw grenzen reiken. Een gezonde relatie bestaat erin om je eigen te kunnen zijn, niet alleen maar te zwijgen en te volgen, niet de bovenhand willen hebben maar als 2 individuen naast elkaar staan die het waard zijn om samen een communicatie te voeren. We communiceren dan met onze kinderen en luisteren naar hun verhalen. We zien hun als volwaardige mensen die ook hun mening hebben en waar we onze waarden en normen mee delen zonder de vrees dat we niet lief genoeg zijn. Grenzen aangeven is liefde geven aan je kind.

Ik zie ook veel kinderen met een gezonde dosis luistervaardigheid die goed aanvoelen waar de grenzen zijn. Dat maakt ‘het leer-kracht zijn’ zo uniek : een goede mix van alle opvoedingsstijlen waarbij wij, als juf of meester,  ‘leren’ om onze ‘kracht’ op de juiste wijze te uiten.

Ik wens jullie een prachtige vakantie met veel zonneschijn vanuit je hart,

De snoezeljuf Elly

Laat je inspireren!

Lieve snoezellezers,                                                                                               1 mei 2015

Stel dat je rondloopt in een goed onderhouden mooie bloementuin. Het valt je op dat er een rijke verscheidenheid aan kleuren en vormen is. Elke bloem heeft zijn eigen plek rekening houdend met o.a. licht, schaduw, kwetsbaarheid, grootte en synergie met andere bloemen. Bloemen die samen gedijen staan naast elkaar. Een afgestemd en kleurrijk gebeuren.
Elke leerling heeft een specifieke kleur. Zo werken leerlingen die elkaar voeden samen. Wat kwetsbare leerlingen hebben een veilige plek in het geheel. Leerlingen die wat meer ruimte nodig hebben om te groeien, krijgen uitdaging. Het is een levend gebeuren waarin de leerkracht een goede bedding geeft, als goedgevulde compost, en voelt en ziet wat er nodig is om iedereen tot bloei te laten komen.

Wat het snoezelen doet is:

• Stimuleren van kinderen om écht te horen, te zien, te voelen wat er om hen heen gebeurt en in hun hart.
• Bewustzijn verruimen over het eigen gedrag  tov anderen
• Stimuleren te leven vanuit jezelf en van daar uiting te geven

Kinderen van deze tijd zijn niet meer echt gevoelig voor straf, boosheid,… . Waar zij wel gevoelig voor zijn is echtheid, regels vanuit het hart en echt contact, waarbij het gevoel ook mee mag doen. Ze willen gezien worden in hun eigenheid. Elke leerling staat in de basis open voor het goede, ook al hebben leerlingen het op momenten moeilijk met zichzelf.

Laat je inspireren en maak deze bloementuin van je leven.

Kleurrijke snoezelgroetjes,
de snoezeljuf Elly

Waarom grenzen geven aan onze kinderen?

Lieve snoezellezers,                                                                         Maart- april 2015      

Omdat het zo’n drukke periode was heb ik twee maanden samengevoegd.

Vorige maand heb ik jullie verteld over de basisbehoeften van de mens. Ook bij jonge kinderen, peuters zowel als kleuters, wordt een basis gelegd van hoe we met elkaar omgaan. Leren rekening houden met anderen kan al vanaf 1 jaar, zo krijg je respect voor elkaar.

De vaardigheden die we nodig hebben om vreugdevol door het leven te gaan zijn belangrijk. Daar staat tegenover dat we als kind ook grenzen moeten leren kennen.

Kinderen leren de ganse dag. Leren is voortdurend het gedrag bijstellen en aanpassen. Kinderen kunnen hun capaciteiten nog niet inschatten. Als ouder help je ze daarbij en op deze manier bescherm je je kinderen. De kinderen willen weten hoe ver ze kunnen gaan  en dagen de ouders uit om hun grenzen correct aan te geven. Wie een doel wil bereiken heeft daarvoor niet alleen wilskracht nodig maar ook een besef van zijn eigen grenzen en zijn eigen kracht.

Als een kind voortdurend over zijn grenzen mag gaan, gaat het denken dat het niets kan. Het krijgt geen ‘neen’ te horen, het mag veel en blijft uitdagen. Wat leert dit kind? Het krijgt geen goed gevoel en zijn zelfwaarde verminderd. Daar tegenover staat een kind waar geregeld ‘neen, dat mag niet’ tegen gezegd wordt. Een kind dat duidelijke regels meekrijgt, weet wat het mag zonder zich onderdrukt te voelen. Grenzen geven kinderen zekerheid, veiligheid en vertrouwen. Grenzen behoeden kinderen voor zelftwijfel en teleurstelling. Een kind dat leert zuinig om te gaan met de middelen die het ter beschikking heeft, wordt eerder gestimuleerd dan geremd in zijn creativiteit, het leert spelenderwijs met concentratie en overgave.

 

Ouder(s) zijn betekent dat je lief, consequent en streng bent. Sommige ouders hebben schrik om streng te zijn maar kinderen vragen om regels en grenzen te krijgen. Streng zijn betekent duidelijk zijn, aangeven wat het kind mag en wat het niet mag. Streng zijn is ook liefdevol zijn, het kind voelt gewoon dat het de liefde van de ouder krijgt ook al doet het iets wat niet mag. Het gedrag van het kind wordt afgekeurd niet het kind zelf! Het kind krijgt een houvast om sterk en krachtig het leven aan te kunnen. Enkel op de deze manier kunnen kinderen opgroeien tot verantwoordelijke, liefdevolle volwassenen.

 

Ik sta altijd met veel plezier in een klas. Na de paasvakantie mag ik samen met juf Britt weer nieuwe kindjes verwelkomen. Samen, met en tussen de kinderen zijn geeft me een goed en voldaan gevoel. Kinderen houden ons een spiegel voor. In ieder kind ontdek ik een stukje van mezelf. Zo krijg ik de kans om ‘het kind in mezelf’ levend te houden. Ik leg de focus op het welbevinden van het kind en stel vast dat het zichzelf durft zijn. Als een kind zich goed voelt in zijn vel dan kan het zich concentreren op de aangeboden activiteiten in klasverband. Kinderen met een gezond welbevinden zijn spontaan en open en komen hun verhaal vertellen, ze durven hun emoties tonen en laten hun gevoel spreken. Ik ervaar hoe kinderen stevig in hun schoenen staan door de vele succeservaringen die ze opdoen in een ontspannen omgeving. Taal voor gevoel wordt even belangrijk als gevoel voor taal hebben!

 

Ons doel is dat de kinderen van onze school later in hun leven hun talenten kunnen benutten om op deze manier hun werk passievol uit te voeren in plaats van te werken om te overleven!

Zonnige lentegroetjes van snoezeljuf Elly