dinsdag 5 maart 2019

Hoe pak ik ongewenst gedrag van kinderen aan?


Tegenwoordig is de juf niet meer de baas. Vroeger werd er vanuit een machtspositie naar de kinderen gekeken, ze moesten doen wat de juf zei, anders kregen ze straf.

Ik ga nu op zoek naar het waarom van ongewenst of storend gedrag. Ik kijk daarbij vooral naar mezelf, wat voel ik bij mezelf?
Hoe reageer ik op het ongewenst gedrag van mijn kinderen in de klas?
Welk effect heeft mijn gedrag op de kinderen?

Ik ben zeker niet minder streng dan vroeger maar pak het op een andere manier aan. Wij leren van de kinderen en zij leren van ons. zij zijn onze meesters en wij zijn hun meesters. Als we op deze manier kijken naar kinderen kunnen we als gelijke communiceren met elkaar en mekaar met respect bejegenen.

Een kind is helemaal OK en puur en kan ons als volwassene volledig aan- en invoelen. Voelen wij ons niet goed dan zal het kind ons dit tonen op zijn manier door zijn gedrag dat in onze ogen ongewenst gedrag is. Wij als volwassene kijken vanuit onze opvoeding, vanuit onze eigen ervaringen en vanuit ons rugzakje naar het kind wat een ander beeld geeft dan hetgeen het kind ons wil tonen. Kinderen zijn puur ‘Liefde’, zij willen alleen maar dat wij volwassenen ons gelukkig voelen. Zij willen graag dat wij volwassenen ook ‘Liefde’ zijn, dat wij het kind in onszelf nog terug vinden. Maar wij zijn gegroeid en hebben rollen van onze ouders en opvoeders overgenomen nl we moeten flink zijn, mogen niet boos worden want dat is stout zijn, mogen ons verdriet niet tonen, wat zullen de anderen wel over ons denken, .. en ik kan zo nog even doorgaan. Herken je het? Wij spelen verschillende rollen en we hebben onszelf verder weg verstopt om toch maar lief gevonden te worden door de anderen.

Ik kijk wat het kind doet vb veel wenen in de klas, het wil zijn zin hebben en als het deze niet krijgt gaat het huilen en blijft het huilen!
Er is geen strafstoel meer nodig, geen beloningssysteem, het werkt onmiddellijk als ik bij mezelf het probleem zie en aanpak. Het kind toont mij dat ik mijn verdriet mag uiten. Als ik observeer waar ik me verdrietig om voel en daarmee aan de slag ga dan hoef ik de rol niet te spelen van de blije juf, ik mag er zijn zoals ik ben.

Als wij durven kijken naar hetgeen ons raakt bij een uitspraak of een gedrag van een kind dan komen we dichter bij de vreugde in onszelf. Wat maakt dat wij boos worden? Wat maakt dat wij ons geduld verliezen bij dit kind en niet bij een ander?

Van het moment dat we bij onszelf iets veranderen, zien we ook het kind veranderen. Het kind kan spontaan weer dicht bij de ‘Liefde’ komen en vreugde uitstralen zoals kinderen dat zo mooi kunnen.

Lieve groetjes van snoezeljuf Elly

Hoe komt het dat anderen ons kwetsen?


Waarom voelen we ons gekwetst als anderen iets tegen ons zeggen? Het hoeft niet eens iets negatiefs te zijn, soms zijn we zo erg snel geraakt en is ons humeur op 1 seconde onder het vriespunt belandt! 
Iemand zegt iets tegen je, je vriend, je vriendin je buurvrouw, je juf, je meester, je mama, je papa,,… het maakt niet uit wie het zegt. Het kan zijn dat jij je daardoor erg vervelend voelt, je voelt je daar helemaal niet blij mee.  Misschien zegt die persoon dat je haar niet goed zit vandaag of dat je iets niet goed doet. Het maakt niet uit wat ze zeggen. Het gaat erom dat jij je er vervelend, boos, verdrietig of wat ook door voelt.

Wij denken dat het deze persoon zijn schuld is. Als hij of zij dat niet gezegd had dan voelde ik me een stuk beter en niet zo vervelend? Maar het is niet zo dat ons vervelend gevoel komt van hetgeen de ander zegt. Het is iets heel anders wat ons zo’n vervelend gevoel geeft. Het is onze gedachte die ervoor zorgt wat wij voelen. Op het moment dat jij die vervelende gedachte hebt, over wat de ander zegt, komt je gevoel naar de voorgrond.

Wat zijn jouw gedachte op het moment dat iemand iets tegen jou zegt en je vindt dat niet leuk, je voelt je er vervelend over?  Zijn het deze gedachten: “Ik kan het nooit goed. Ik ga maar goed mijn best doen dan denkt de ander dat ik het goed kan, ik ben zo, Ik ben een vervelend mens.”
Je krijgt het gevoel dat de ander beter is en dat jij niet goed bent! 
Dat is helemaal niet zo.

Je kan ook denken: Wacht eens, het is helemaal niet waar. Zo is het niet. Blijf jij maar praten, ik blijf me goed voelen. Ik ben goed bezig.

Op dit moment krijg je een heel ander gevoel binnen, je voelt je blij, vrolijk zoals voorheen. Je laat de woorden van de ander je hele humeur niet bepalen. Jij bepaalt dit zelf.

Dus je gedachte zorgen ervoor hoe jij je voelt, niet hetgeen de ander zegt!

TIP: Observeer je gedachten eens de volgende dagen. 

Groetjes van snoezeljuf Elly ;-))


dinsdag 18 december 2018

Wat GEDACHTE – KRACHT met je doet!


In het derde leerjaar is er een jongen  die absoluut niet tegen zijn verlies kan. Er zijn er misschien meerdere maar deze heel zeker ;)).Hij krijgt op deze manier veel conflicten. Zijn vrienden willen eerlijk spelen en zich aan de spelregels houden maar als eentje dwars ligt dat lukt het hele spel niet meer.  Tijdens de ‘Gevoelskunde’ heeft hij heel goed ingezien wat er verandert kan worden.
We hebben met de 4 G’s  uitgezocht hoe we het beste onze GEDACHTE-KRACHT konden inzetten om ons goed te voelen. We willen geen ruzie, we willen gewoon SAMEN SPELEN en ons aan de spelregels houden.
1) Gebeurtenis. Wat is er gebeurd? Iemand wil altijd winnen.
2) Gedachte. Welke gedachte heeft hij daarbij?
                - ik wil winnen
                - ik kan niet tegen mijn verlies
                - ik zeg gewoon dat ik niet aangetikt ben
                - ik lieg
                - ik ben bang om te verliezen 
3) Gevoel. Wat voel je daarbij? Als ik aangetikt word ben ik BOOS!
4) Gedrag. Wat doe ik dan? Ik begin te slaan en te duwen. Ik wil mijn gelijk halen.        


GEDACHTE KRACHT!!!! Welke  gedachte kan mij helpen om mij goed te voelen?

1)      Gebeurtenis: Iemand wil altijd winnen.
2)      Gedachte:         
ü  ik wil eerlijk spelen
ü  ik vind samenspelen veel leuker dan winnen
ü  verliezen is niet erg! Samen met mijn vrienden spelen is belangrijker!
ü  Ik zoek een hulpmiddel om mijn boosheid te uiten
ü  Ik hou me aan de spelregels
3)      Gevoel: BLIJ, OPGEWEKT, VRIENDELIJK
4)      Gedrag: We spelen samen een spel en houden ons allen aan de spelregels.

YAls ik mijn gedachte verander, verandert ook mijn gevoel! Op deze manier kan ik zelf kiezen hoe ik me voel. Y

maandag 24 september 2018

Ik wil het beste voor mijn kind. Jij ook?


Net als andere ouders wil ik dat mijn kinderen opgroeien als zelfzekere volwassenen die het goed doen in hun leven. Jij hebt vast ook zo’n beeld van je kinderen. Maar in werkelijkheid is het heel wat anders en is opvoeden het moeilijkste wat er is. Je wilt het zo goed doen en je weet zeker dat je het niet wil doen als jouw ouders. Maar je had nooit gedacht dat het zo’n intens proces zou zijn. En laten we eerlijk zijn. Er zijn momenten dat je helemaal met je handen in je haar zit en het volledig niet meer weet! Je leest in de opvoedkundige boeken als je dit, dit en dit doet dan gaat je kind zich zo, zo en zo gedragen. Dus als ik mijn kind veel draag voelt het zich vanzelf veilig en gehecht. Als ik reageer op de behoeftes van het kind voelt hij zich vanzelf gehoord en geborgen. Maar zo gaat het helemaal niet.  Je kind laat zich niet vastleggen in een boek. Wat gebeurt er dan? Dan ga je twijfelen aan jezelf. Maar het ligt niet aan jezelf of aan je partner of aan de boeken. Het ligt aan de manier waarop je naar de dingen kijkt.

Heeft je baby honger of hij gewoon moe? Heeft je kind stevigheid nodig of  juist zachtheid? Vraagt je kind duidelijk of meer ruimte voor avontuur? Een voorbeeld: als je ziet dat je kind meer zelfvertrouwen nodig heeft, check dan eens bij jezelf hoe het zit met jouw zelfvertrouwen. Is het voldoende? Of wil je er zelf ook meer van?

De traditionele opvoeding geeft ons veel info om in onze ‘kop’ te steken: (k)opvoeding. Heb jij voeding gekregen of werd jou eerder verteld hoe je alles moest doen en interpreteren. Moest je de overtuigingen van andere overnemen om goedgekeurd te worden? Moest je lief, volgzaam en goed zijn, luisteren naar de volwassenen. Of heb je helemaal het tegenovergestelde gedaan?

Je kind is een spiegel voor jou, durven toegeven dat  je in de spiegel kijkt als je naar je kind kijkt en weet dat je kind jouw onderdrukte emoties toont.

Welk stuk van jezelf laat jij al zien? Jezelf laten zien, leven vanuit je HART en ziel, dat geeft kinderen de ruimte om ook zichzelf te zijn.

 Als je bestaansrecht, liefde, ademruimte, aandacht en warmte geven aan je emoties en je pijn dan toon je de wereld dat je er mag zijn zoals je bent!

Dat is wat we doen in onze school, elk kind mag zichzelf zijn; We laten ze schitteren zoals een ster!

Groetjes van de snoezeljuf Elly

maandag 4 juni 2018

Hoe mooi zou het zijn als je kind.....

En dit alles leren we in onze Europaschool!!
Je kind krijgt zijn eigen verantwoordelijkheid en weet op deze manier heel goed wat juist is en wat niet juist is!!

Met ons uitmuntend team en de snoezelklas kunnen we dit waar maken in onze school!

Zonnige snoezelgroetjes,
de snoezeljuf Elly


vrijdag 13 april 2018

Verander je gedachte en je gedrag, niet je kind!


Als mama en juf was ik vaak op zoek hoe ik het best met een kind kon communiceren.

Na een lange weg van zoeken, gesprekken met anderen en veel lezen kwam ik erachter dat ik het niet buiten mij moest zoeken. De oplossing lag veel dichter bij, de oplossing ligt IN mijzelf.

Mijn eigen opvoeding, ervaringen en gedachten zijn de basis van mijn persoonlijkheid. Op momenten dat mijn kinderen of kinderen in de klas mij ‘uit mijn tent lokten’ en ik boos werd wilde ik dat helemaal niet maar het gebeurde gewoon. Tot ik op een dag ECHT ging kijken naar het waarom!

Ik begon naar mezelf te kijken en ging naar mijn gevoel en vroeg me af of het echt dit kind was op wie ik zo boos was. En het schokkende antwoord was neen. Dit kind wist mij juist te wijzen op het probleem waar ik het moeilijk mee had. En daardoor kwam het dat ik boos werd, want dit raakte me tot in het diepst van mijn hart. Nu weet ik dat ik daarmee aan de slag kan gaan en me kan bevrijden van die beperkende gedachte waar ik me aan verbonden heb.  

Kinderen wijzen ons op onze pijnplekken. Dit vinden wij helemaal niet leuk en worden er boos om. Maar de wijsheid van kinderen leert ons om verder te kijken en te gaan invoelen wat die pijn ons vertelt. Het zijn onze eigen ervaringen uit het verleden, daar zit nog veel zeer die kinderen met iedere discussie onbewust weten te openen. Niet het kind heeft hulp nodig maar ikzelf.

Durven kijken daar je eigen proces.

We leven vaak in ons hoofd en denken daar alle kennis te bezitten. Maar durf je naar je hart gaan en durf je daar te voelen wat je raakt en waarom het je raakt, dan sta je soms versteld.

Bewust worden van je gedachte en daarop volgend je gevoel en je gedrag kan je helpen om rustig en open te luisteren naar de ander zonder dat je boos hoeft te worden. Anderen spiegelen iets in ons. Door je hiervan bewust te worden, ernaar te kijken en te voelen, raak je iets en je hebt de keuze om er iets mee te doen of niet.

Alleen al de bewustwording van het feit dat je een keuze hebt zie ik als een kadootje. Jij beslist zelf of je er naar kijkt of het laat liggen.

Mijn relatie met kinderen is enorm veranderd. Ik kan nu voelen als het een oude pijn van mij is en ga ermee aan de slag. Op deze manier zet ik stappen vooruit in mijn groei naar persoonlijke ontwikkeling.

Durf jij er ook naar kijken en voelen?

Lieve snoezelgroetjes,
van snoezeljuf Elly

woensdag 21 maart 2018

Wat is een humeurmeter?


Lieve snoezellezers,

In mijn snoezelklas hangt een humeurmeter bij de ingang.

Als de kinderen binnenkomen mogen  ze hun emotie nemen die zij op dit moment voelen. Eén kindje dat thuis in een moeilijke situatie verkeerd nam ‘bang’. Bij de vertelronde gaan we na welke emoties ze voelen. “Ik voel me bang” Wat maakt jou bang?  “Papa” en meer hoeft het kind niet te vertellen. Kinderen voelen veel, veel meer dan wat wij denken. Dat kindje had haar gevoel kunnen uiten en dat is voldoende op dit moment.

Een ander kind neemt ‘boos’. “Ik voel me boos”. Wat maakt je boos? “Ik krijg geen koekje” Ook dat is goed, het kind  heeft de emotie herkent en kan erover vertellen. Een ander kind haalt daarbij aan “Als ik mijn bord leeg eet krijg ik een koekje.” “Ik wil veel koekjes!”  Toch mooi hoe de kindjes hun emoties kunnen uitdrukken op een eenvoudige en spontane manier.

Dan hoor ik ook: “Ik voel me blij” “Mama geeft me kusjes en een knuffel.”

Of: “IK voel me blij omdat ik naar de snoezelklas kom.”

“Ik voel me bang” “Als ik ’s nachts in mijn bed lig en het is donker.” Een ander kind: “Ik mag een lampje aan” of “De deur blijft open bij mij.” Zo geven ze mekaar suggesties om met hun emoties om te gaan. Neem maar van mij aan dat ze dan thuis gaan vragen om een lampje aan te doen.

Er is er eentje die neemt het ‘onrustige’ gezichtje. Ik druk de emoties uit met gezichtjes. Hij weet niet juist wat het betekent maar hij neemt het elke keer. “Ik voel me onrustig” en het klopt ook, het is een beweeglijk kind dat moeite heeft om rust te vinden bij zichzelf.

Prachtig toch!!

Lieve groetjes van de snoezeljuf Elly